Twórczość Tadeusza Różewicza w radiu. Studium przypadku

Opis

Twórczość Tadeusza Różewicza w radiu. Studium przypadku

Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego

Autor: Barbara Zwolińska

Książka prof. Barbary Zwolińskiej nie przynależy do obszaru wiedzy stricte medioznawczej, choć w tytule pojawia się „radio”, ale do bardzo interesującego „pogranicza”, na którym spotykają się i twórczo przenikają dwa fenomeny: indywidualna aktywność artystyczna badanego twórcy (tekstowa, dramaturgiczna, poetycka, prozatorska itp.) z medium, które owo dzieło rezonuje i jednocześnie przekształca je zgodnie z własnymi warsztatowymi możliwościami (głównie technicznymi).

Autorka jest literaturoznawczynią, która z dużą swobodą porusza się po obszarze polskiej (i nie tylko) literatury XIX i XX w., ma przy tym zacięcie analityczno-interpretacyjne, chciałoby się rzec z ducha fenomenologii, hermeneutyki, antropologii kulturowej i literackiej, mimo wyraźnego akcentowania poststrukturalizmu jako paradygmatu najlepiej opisującego zjawisko artystyczne pod marką „Różewicz”, co oczywiście narzuca sama twórczość autora Kartoteki. Książka prof. Barbary Zwolińskiej to rzecz niszowa, pionierska, wyjątkowa zwłaszcza dzisiaj, kiedy humaniści tak bardzo się powtarzają, nie mają albo pomysłów, albo odwagi, by brać się za sprawy nieopisane dotąd dostatecznie, a taką właśnie sprawą jest radio i jego rola kreacyjna oraz kulturotwórcza.

Spis treści

Różewicz radiowy – kilka uwag wstępnych . 11

Rozdział 1. Specyfika słuchowiska adaptacyjnego . 20

Rozdział 2. Słuchowiska adaptacyjne

według sztuk Tadeusza Różewicza . 27

2.1. Kartoteka w trzech odsłonach . 27

2.1.1. Kartoteka po raz drugi . 47

2.1.2. Kartoteka rozrzucona (poprawiona?),

czyli sztuka Różewicza po latach . 61

2.2. Stara kobieta wysiaduje w Teatrze Wyobraźni . 75

2.2.1. Stara kobieta wysiaduje po raz drugi . 85

2.3. Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, czyli

jak przedstawić śmieciową rzeczywistość w radiu . 95

2.3.1. Świadkowie albo nasza

mała stabilizacja wersja pierwsza . 96

2.3.2. Świadkowie albo nasza

mała stabilizacja po raz drugi . 105

2.3.3. Świadkowie albo nasza

mała stabilizacja w wersji najnowszej .. . . 114

2.4. Próba dramy mieszczańskiej w Wyszedł z domu . 118

2.5. Poetyka eksperymentu

a granice innowacyjności – Akt przerywany w radiu . 131

2.6. Białe małżeństwo, czyli jak

osiągnąć kompromis w dążeniu do skrótu . 141

2.7. W kręgu tragifarsy i monodramu . 155

2.7.1. Pogrzeb po polsku, czyli o sztuce idealnej

do realizacji radiowej . 155

2.7.2. Monodram radiowy – Śmieszny staruszek,

czyli teatr jednego aktora . 158

2.8. W stronę miniatury i eksperymentu –

Teatr niekonsekwencji . 166

2.9. W kręgu intertekstualności

i fascynacji Franzem Kafką . 173

2.9.1. Głód sztuki wobec współczesnej

konsumpcji w Odejściu Głodomora . 173

2.9.2. Słuchowisko na scenie?

Eksperyment Teatru Współczesnego we Wrocławiu . 184

2.9.3. Pułapka ciała, pułapka twórcy –

inspiracja Kafką po raz kolejny . 188

Rozdział 3. Muzyka i akustyka w słuchowiskach radiowych

(adaptacjach dramatów) Tadeusza Różewicza . 218

Rozdział 4. Programy poetyckie. Poezja i proza Różewicza w radiu . 227

4.1. Recykling . 228

4.2. Radio w radiu . . . . . . . . 237

4.3. W hołdzie literackim mistrzom:

Rozmowy w Alei Zdrowia . 247

4.4. Tadeusz Różewicz „pisze” Staffa . 252

Rozdział 5. Fragmenty prozy autobiograficznej – Matka odchodzi . 263

Rozdział 6. W starych dekoracjach – fragmenty prozy w słuchowisku . 276

Rozdział 7. Programy promujące nowe wydania prozy i poezji . 282

Rozdział 8. Zasady radiowej transkrypcji – Dialogi poetów.

Różewicz i Miłosz w rozmowie o życiu . 292

Rozdział 9. Obecność Tadeusza Różewicza

w radiowych wspomnieniach . 309

Wnioski końcowe . 331

Aneks. Przenikanie gatunków

literackich na przykładzie Mojej córeczki . 342

Bibliografia . 366

Indeks osób . 378

Streszczenie . 386